BANGKOK BOY.

Zakelijke gegevens.

Titel: Bangkok boy.

Schrijver:  Carry Slee.

Uitgever: FBM uitgevers, Amsterdam.

Bladzijden: 255

Samenvatting.

Bo is de hoofdpersoon van dit boek, ze leeft een rustig leven en ze heeft een beste vriendin Anouk waar ze mee op kamers zit. Bo studeert en haalt ook goeie cijfers. Bo heeft ook een vriendje Joep waar ze al 3 jaar een relatie mee heeft, Joep is van Thaise afkomst, hij is geadopteerd toen hij drie jaar was.  Joep zit in een appartement naast Bo en Anouk. Joep maakte het uit met Bo en Bo heeft al 2 dagen niks meer van hem gehoord. Bo is er kapot van maar ze besluit toch maar te kijken of Joep nog in zijn Appartement woont. Maar alle spullen van Joep werden uit zijn kamer gehaald. Het blijkt dat Joep gaat verhuizen. Ze gaat dan zo snel mogelijk naar huis en ze heeft ook nog eens ruzie met Anouk.  Toen de ruzie over was verteld Anouk dat ze een jaar wil reizen maar als Bo mee wil dan mag ze mee. Bo wil wel graag mee op reis maar ze wil eerst weten waar Joep is want die is plotseling verdwenen.  Anouk en Bo gaan naar de academie waar Joep op zit en ze vragen of Joep misschien een ander adres heeft doorgegeven maar dat heeft Joep niet gedaan. Ondertussen in het verhaal is Joep op weg naar Bangkok. Hij zit in het vliegtuig en krijgt opeens heel erg hoofdpijn. Toen hij aankwam moest hij eerst naar Chiang Mai en daarna door naar Bangkok. Als hij daar aankomt ziet hij zijn moeder en broertje staan, tenminste dat denkt hij want ze roepen steeds Aaron Aaron. En dat bleek dus ook zijn echte naam te zijn. Ondertussen heeft Anouk geregeld dat de twee kamers worden verhuurd en Bo heeft haar moeder al gezegd dat Joep blijkbaar naar Thailand is en dat ze zelf ook met Anouk er even tussen uit wou naar de tante van Anouk in Wales. Maar het enige probleem is nog dat ze geen geld hebben.  Dus Anouk belt haar vader op en zegt dat hij het geld van het college nog niet heeft overgemaakt en dat hij het wel op haar eigenrekening mag zetten. Nu ze geld hebben kunnen ze op reis naar Bangkok. Aangekomen in Bangkok gaan ze eerst naar het hotel waar ze overnachten.  Het hotel blijkt naast een prostitutie wijk te zijn. Ze gaan opzoek naar de enigste 3 weeshuizen in Bangkok of ze het adres van Joeps ouders kunnen vinden. In het eerste huis was wel een Aaron Thai geweest maar dat bleek een verkeerde Aaron te zijn.  Ondertussen gaat het met Joep steeds slechter want hij krijgt steeds meer hoofdpijnaanvallen. De moeder van Joep haalt wat kruiden bij de kruidenvrouw en geeft het aan Joep zodat hij zich wat beter gaat voelen.  Anouk en Bo reizen met taxi’s en tuk tuks door heel Bangkok maar ze vinden maar niet wat ze willen vinden. Bo zijn moeder heeft ondertussen ook al een paar keer gebeld om te vragen hoe het was in Wales en Bo kan hierom dus ook over liegen. Ze rijden later met twee jongens achter op de scooter maar als ze veel te ver doorrijden weten Anouk en Bo pas wat ze van plan zijn, ze stappen af , de jongens willen hun verkrachten. Anouk begint te slaan en te krabben en ze rijden uit angst weg. Maar de tas van Anouk hebben ze wel gestolen. Een meisje uit het dorp heeft de jongens verraden en Anouk heeft dus haar tas teruggekregen. Als bedank aan het meisje heeft Anouk haar een beloning gegeven.

Als ze bij het laatste weeshuis zijn beginnen ze door te krijgen dat Joep misschien wel uit de buurt van Chiang Mai komt. Maar ze kunnen daar in het weeshuis geen bewijs vinden want het bewijsmateriaal is afgebrand. Anouk en Bo komen een jongen tegen, hij heet Nari, die zegt dat zijn broer morgen een auto voor ze klaar hebben waar ze dan mee verder kunnen reizen maar dan moeten ze wel overnachten bij Nari thuis maar dat vinden ze allebei goed. Ze gaan naar hun hotel om hun spullen op te halen. Een paar dagen geleden kreeg Anouk een briefje van een meisje uit de prostitutiewijk en daar stond op ‘Help me please, Sunee’.  En op het moment dat ze willen vertrekken smeekt het meisje om haar mee te nemen. Anouk twijfelde maar toen reed ze terug en nam haar mee. Maar Cadda haar baas heeft haar gezien en ze moeten maken dat ze de stad uit komen. Sunee wil naar haar moeder toe die in Chiang Mai woont, maar het is te lang om het in 1 dag te rijden.

En ze moeten overnachten bij een tante van Sunee. De neef van Sunee is kwaad op haar, hij heeft zijn nichtje meer dan een jaar mishandeld en ze wil hem zo snel mogelijk op gaan zoeken.  Sunee zegt tegen hem dat hij in Pattaya verblijft.  Maar ze heeft gelogen want Zubin de neef van Sunee is gewoon nog in Chiang Mai en hij is opzoek naar Sunee. Maar opeens wanneer Bo net een kwartier achter het stuur zit schreeuwde Sunee dat ze Zubin heeft gezien. Bo en Anouk kijken allebei gauw achterom en dan blijkt dat hij voor de auto is gaan staan. Bo die rijd over Zubin en ze twijfelt of ze nog moet stoppen maar omdat ze meende dat iemand op de berg te zien hebben staan. Maar Anouk zegt dat ze moet doorrijden. Toen ze waren aangekomen bij het huis van Sunee zetten ze Sunee af.

 Joep die nog bij zijn moeder is, is nog steeds niet goed in orde. De moeder van Joep kan geen Engels maar de halfbroer van Joep kan dat gelukkig wel. Samen zoeken Joep en Benat een baantje bij een hotel om folders te verkopen.  Toen Anouk en Bo zijn aangekomen op hun bestemming zijn ze naar een café gegaan voor backpackers. Hun auto hebben ze iets verder op neer gezet, maar Anouk is de parkeerbon vergeten en loopt dus terug naar de auto. Als ze terug komt heeft ze een jongen ontmoet ‘Benat’. Bo en Anouk hadden gedacht dat Zubin de klap niet zou overleven maar toen ze er over na beginnen te denken dachten ze dat hij het ook nog wel kon overleven. Ze bedachten dus dat ze moeten vluchten. Benat wil ze wel wat geld mee nemen naar een geheime kamer in het hotel. Maar nadat ze daar hebben overnacht willen ze zo snel mogelijk weer weg en vertrekken naar Vietnam. Maar er is nog een probleem. Op het dashboard lagen nog de paspoorten. En Bo heeft nu ook gehoord dat Benat misschien de broer is van Aaron. Bo en Joep zijn steeds heel dicht bij elkaar in de buurt maar ze lopen elkaar steeds maar voorbij. Maar op een moment dat Joep de tempel uitkomt dan ziet hij Bo. Hij rent gauw naar Bo toe en geeft haar een knuffel. Bo vraagt aan Joep waarom hij haar heeft verlaten en dan zegt Joep dat het allemaal geen zin meer heeft en hij gaat weer weg. Anouk komt naar Bo toe en vraagt wat er gebeurt is. Bo verteld het en Anouk word kwaad. Ze besluiten om Joep te gaan zoeken en uit eindelijk vinden ze hem ook. Anouk verteld tegen Joep wat er allemaal gebeurt is en Joep schrok er wel van. Anouk en Bo vroegen of Joep misschien de paspoorten wou halen uit de auto maar dat was voor Joep geen probleem. Anouk en Joep lopen naar de auto en Bo loopt een eindje verderop achter ze aan. Maar toen kwam de politie. Hij vroeg om de eigenaar en noteerde het kenteken. Joep zegt dat hij de eigenaar van de auto is. En geeft zichzelf aan dat hij iemand op slag dood heeft gereden en dus is doorgereden. Joep moet mee naar de politie en moet de cel in. Bo wil het niet maar hij zegt dat het zo goed is. Bo en Anouk gaan terug naar Nederland en op dat moment begint het ergste voor Joep. Hij zit in een gevangenis met allemaal gekken. Hij weet waar hij mee bezig is en waarom hij is vertrokken. Het bleek dat Joep een hersentumor heeft. Hij weet dus dat in deze cel zijn einde zal zijn. En helaas gebeurt dat ook. Het komt in de krant te staan. Bo bleek een mailtje te hebben van Sunee met een kranten bericht en daar staat in dat Joep is overleden aan een hersentumor in de cel. Bo en Anouk hadden al een advocaat geregeld om hem vrij te krijgen maar na dit mailtje wisten ze dat het niet meer nodig was en ze waren er kapot van. De begrafenis is er en Bo word boos op Joep, om alles wat hij haar heeft aangedaan maar Anouk zegt dat hij alles uit liefde heeft gedaan.

Over de auteur.

 Carry Slee is in 1949 in Amsterdam geboren en opgegroeid. Haar moeder is verstandelijk gehandicapt en dat was voor haar niet zo makkelijk. Alles draaide in haar leven om haar moeder. Haar vader kon er niet mee omgaan en vluchtte in zijn werk. Toen ze op de lagere school bij andere kinderen thuiskwam, kwam ze erachter dat het bij haar thuis anders was dan bij anderen. Zij droeg al jong veel meer verantwoordelijkheden dan de meeste kinderen.

Carry Slee wilde daar ook graag vanaf. Als ze aan het fantaseren was en aan het schrijven voelde ze zich al beter. Toen ze nog heel klein was schreef ze al korte verhaaltjes. Ze vouwde daar boekjes van en zette die in de boekenkast. Aan haar knuffels las ze de boekjes voor. Waar de verhaaltjes toen over gingen weet Carry Slee niet meer, maar nog wel dat ze voorlezen toen al erg leuk vond. Achteraf vindt ze dat het ziek zijn van haar moeder haar ook iets goeds heeft opgeleverd. Door het verdriet van haar moeder is Carry's vermogen om zich in te leven in anderen goed ontwikkeld.  

Op de lagere school had ze een schrift waarin ze korte verhalen en gedichten schreef. Later gaf ze dramalessen in het middelbaar onderwijs. Het kwam toen goed uit dat ze al veel geschreven had, want samen met haar leerlingen bedacht ze verhalen en maakte er toneelstukken van. Die werden opgevoerd door de leerlingen en vaak met veel succes. Carry Slee krijgt dochters, Nadja en Masja toen ze klein waren vertelde Carry Slee aan hen ook verhaaltjes waar ‘Keetje Karnemelk’ de hoofdrol speelde. Nadja en Masja vormden haar inspiratiebron. Haar dochters vonden haar verhaaltje zo leuk dat ze die opstuurden naar de Bobo. In haar eerste boek "Rik en Roosje" (1989) vertelt ze de belevenissen van een tweeling. In de krant werden de verhaaltjes in dat boek vergeleken met Jip en Janneke. Toch was één ding duidelijk anders namelijk dat de moeder van de tweeling woont samen met een vriendin. Als het boek nog van de drukpers moet komen, bestookt Carry Slee haar uitgever Van Holkema & Warendorf al met nieuwe verhalen.

Nu we meer dan vijftien jaar verder zijn, heeft Slee meer dan vijftig boeken geschreven. Ze heeft 27 keer gewonnen met de Nederlandse kinderjury.

Carry schrijft voor kinderen van alle leeftijden. Soms over dingen die echt gebeurd zijn en soms zijn de verhalen verzonnen. De situaties zijn heel herkenbaar en de lezer leeft echt met de hoofdpersoon mee. Haar boeken zijn altijd spannend en zo geschreven dat je ze snel uit wilt lezen. Carry Slee schrijft ook over moeilijke onderwerpen. Maar door haar luchtige stijl worden haar boeken nooit te zwaar.

Over het Boek.

Op de voorkant van het boek zitten Anouk en Bo op de scooter waar ze mee door Bangkok rijden en opzoek gaan naar Joep. De titel heeft ook nog een ondertitel : Wat doe jij als de liefde van je leven je plotseling dumpt en vervolgens spoorloos verdwijnt?. Het boek is vooral geschreven voor jongeren omdat die het denk ik vaker mee kunnen maken dan volwassenen en oudere mensen. En hiervan leer je ook dat je niet iedereen kan vertrouwen en dat je goed op moet letten of je iemand kan vertrouwen. De plaatsen in dit boek zijn vooral Bangkok, het appartement, het hotel. Daar spelen zich de meeste gebeurtenissen af en natuurlijk ook de cel waar Joep uiteindelijk overlijd aan een hersentumor.  Het verhaal is geschreven uit 2 verhaallijnen omdat je in het ene hoofdstuk de gedachten van Bo leest en in de andere hoofdstuk die van Joep. De vertelde tijd bij dit verhaal is ongeveer een week omdat Bo 2 dagen niets hoort van Joep en dan komt ze in actie en dan gaan er nog een paar dagen overheen en dan speelt zich het verhaal af in Bangkok. De vertelsituatie in dit verhaal is een personalevertelsituatie omdat je de gedachten en gevoelens van Bo en Joep weet maar het word in de Hij Zij-vorm geschreven.  Het verhaal heeft een gesloten einde omdat je weet wat er met iedereen is gebeurt en dat vind ik wel fijn want anders zit je met heel veel vragen.

Leeservaringen.

Het onderwerp spreekt me niet echt aan omdat je niet echt denkt dat er uiteindelijk zo’n groot verhaal achter zit. Het verhaal heeft me ook nieuwe kanten van het onderwerp laten zien omdat ik eerst niet zo goed moest denken waar het verhaal over zou moeten gaan. Door het verhaal ben ik wel aan het denken gezet omdat ik denk dat ik wel iemand ben die iemand gauw vertrouwt en hierdoor kun je wel zien wat daarvan de gevolgen kunnen zijn. Het is niet uitgekomen wat ik van tevoren van het verhaal verwachtte omdat ik van veel mensen hoorde dat het een leuk boek was, maar anders had ik het boek nooit gelezen en wist ik dus ook niet wat ik ervan moest verwachten. Het verhaal word niet grondig uitgewerkt, het blijft een beetje oppervlakkig omdat het verhaal zich wel in Bangkok afspeelt maar het word niet zo grondig uitgelegd. Ik heb nog geen ander verhaal over dit onderwerp gelezen en had ook nog nooit eerder van dit onderwerp gehoord. Het verhaal bevat wel genoeg gebeurtenissen want het ene probleem is net weg of het andere probleem komt er wel weer terwijl ze eigenlijk maar naar een iemand op zoek zijn. Er zit genoeg tempo in het verhaal omdat er steeds wel weer wat gebeurt wat volgt op de andere gebeurtenissen. De gebeurtenissen hebben wel indruk op me gemaakt omdat je niet had verwacht dat Joep uiteindelijk zou overlijden maar ik denk niet dat ik ooit naar zo grote stad zou gaan met een vriendin. De gebeurtenissen zijn wel geloofwaardig maar ik denk niet dat het heel vaak voor komt.  Ik heb zelf nog nooit iets meegemaakt wat lijkt op de gebeurtenissen uit dit verhaal en daarom krijgt het niet echt een betekenis voor me omdat ik me er niet zo goed in kan verplaatsen. Het gedrag van de hoofdpersonen vind ik niet echt abnormaal alleen ik snap nog steeds niet goed waarom Joep het heeft uitgemaakt met Bo en dan opeens vertrekt. Ik zou niet op een van de hoofdpersonen willen lijken omdat ze eigenlijk niet zo iets leuks mee maken. De personages veranderen niet door wat ze allemaal meemaken want het meeste is gewoon begrijpelijk hoe je daar op zou reageren. Je komt op zich wel genoeg te weten over de personages in het verhaal om de gebeurtenissen te begrijpen maar in het begin dat Joep weg gaat naar Bangkok begreep ik niet zo goed maar toen kende je hem ook nog niet echt. De gebeurtenissen vind ik logisch op elkaar volgen alleen je had sommige dingen niet verwacht. Er zijn 2 verhaallijnen met elkaar verbonden want je ziet de gedachten van Joep en de gedachten van Bo. Het verhaal bevat een plezierig slot en past goed op de gebeurtenissen uit het verhaal maar het is natuurlijk niet zo leuk dat Joep is overleden in de gevangenis. Het verhaal vind ik makkelijk om te lezen en het is ook voor de jeugd geschreven dus dat klopt wel. De zinnen bevatten ook niet al te moeilijke woorden want meestal kun je wel nagaan wat de woorden betekenen.

Verwerkingsopdracht.

Schrijf een ander slot aan het verhaal.

-          Joep overlijd niet in de cel, en de advocaat die Joep eruit zal halen is gekomen en het is gelukt. Joep is uit de cel maar hij komt er niet zomaar vanaf. Bo Anouk en Joep krijgen een taakstraf van 2 jaar in Nederland. Er blijkt nu wel dat Joep een hersentumor heeft en Bo en Anouk willen hier alles aan doen om te zorgen dat Joep hier niet aan overlijd. Ze voeren actie in Nederland en zamelen geld in. Met dat geld kunnen ze een operatie betalen voor Joep. Ze hebben genoeg geld ingezameld en Joep is voor nu genezen aan zijn tumor. De kans is groot dat het terugkomt maar ze hebben Joep al wel langer laten leven en daar zijn ze blij mee. Ook vraagt Bo aan Joep waarom hij het uit heeft gemaakt en nu krijgt Bo er eindelijk antwoord op. Maar Joep heeft er spijt van en vraagt of Bo weer wat met hem wil.