De diefstal van mijn jeugd.

Zakelijke gegevens.

titel- De diefstal van mijn jeugd.      

schrijver- Natascha Kampusch. ( In samenwerking met Heike Gronemeier en Corinna Milborn.)

uitgever-  de Boekerij.

bladzijden- 224

Samenvating.

 Dit boek gaat over Natascha Kampusch. Ze is geboren in Wenen. Ze leefde in huis met haar vader en moeder. Ze had een goeie band met haar oma en kwam daar ook vaak. Op een dag kan ze het gedrag van haar vader en moeder niet meer aan, ze praten veel over andere dingen en ze krijg niet veel aandacht van haar vader. Hij heeft een bakker en moet dus altijd op tijd opstaan maar dat gaat niet altijd makkelijk omdat hij vaak tot laat in het café zit. Dit is dan ook een reden dat hij ruzie krijgt met zijn vrouw. De moeder van Natascha maakt haar eigen kleding en verkoopt ze. Het ging slechter met zijn vader en zijn geld omdat hij teveel uitgaf aan het café. Hij leende teveel geld en kreeg veel schulden. Door zijn schulden werd zijn eigen kruidenierswinkel ook in beslag genomen. Maar omdat zijn vrouw veel geld had heeft zij het overgenomen. De vader en moeder kregen steeds vaker ruzie en hebben dus besloten om te gaan scheiden. Hierdoor werd Natascha erg angstig en begon veel te eten, in bed plassen en ze werd gepest. Er werd verteld dat er steeds meer verkrachtingen gebeuren in Duitsland en dus ook in Wenen. Jonge meisjes werden verkracht en gefilmd, en de filmpjes werden op het internet gezet. Daardoor werd Natascha ook er angstig. Haar moeder bracht haar elke dag naar school maar daarmee werd ze vaak gepest. Natascha wou meer zelfstandigheid en die kreeg ze dus ook. Ze mocht van haar moeder alleen naar school toe voortaan. Natascha had vaak ruzie met haar moeder omdat ze in bed plast maar er niks aan kon doen. Natascha werd op een dag zo boos dat ze naar school ging zonder haar moeder iets te zeggen. Ze liep door de straten van Wenen en zag een wit busje staan. Er stond een man naast het busje. Natascha wou haar angst overwinnen en liep naast de man. Opeens gebeurde het heel snel, de man nam haar vast en drukte haar in het busje. Ze weet niet of ze heeft geschreeuwd maar van binnen was er een en al schreeuw. Een nachtmerrie die werkelijkheid werd. Ze had geen idee waar ze naar toe werd gebracht en toen opeens ging het busje open. De dader vertelde dat ze zich niet moest verroeren. Hij bracht haar naar een kelder. Daarvoor mocht ze nog naar de wc maar de man bleef voor de deur staan wachten dus ze kon geen kant op. De man heeft haar een matras gegeven en iets te eten. De eerste nacht kon ze geen oog dicht doen. In de kelder zat ze weken opgesloten, de man gaf haar veel, hij hielp met douchen en gaf haar lekker te eten. Ze vraagt zich vaak af waarom hij haar heeft ontvoerd. Ze vroeg het aan de man en hij antwoorde dat hij zag dat ze problemen had. Maar een echt antwoord waarom hij haar heeft ontvoerd is nooit bekend geweest. Natascha heeft gemerkt dat ze de tips van getuigen niet goed opvolgen want een meisje van 12 heeft het gezien en het kenteken gegeven maar de politie geloofde haar niet omdat ze nog maar 12 jaar is. De politie kreeg nog een paar tips over een wit busje en ze zijn gaan onderzoeken. Toen de politie bij de ontvoerder aankwam en het witte busje zagen hebben ze alleen het witte busje onderzocht en zijn weer weg gegaan, terwijl Natascha daar in de kelder zat. Natascha wou graag haar moeder een brief sturen dat ze nog leefde maar dat mocht niet. Ze was er kapot van. Ze mocht na ongeveer een maand voor het eerst de kelder verlaten en mocht hem helpen in huis. Hij was heel streng. Hij sloeg haar om kleine foutjes die ze maakte en het heeft haar ook erg lang pijn gedaan. Na 2 jaar mocht ze voor het eerst in zijn tuin, ze vond het fijn dat ze frisse lucht kon halen. En na 4 jaar mocht ze voor het eerst boven slapen maar dat vond ze erg eng. Ze heeft nog nooit naast een vreemde geslapen en ze was zelfs vastgebonden  in bed zodat ze niet weg kon lopen. Ze kreeg vaak klappen van hem en bloedde soms ook nog. De man lette goed op haren en bloedsporen van Natascha zodat hij niet opgepakt zou worden. Ze mocht ook na een paar jaar zwemmen in de tuin van zijn buren omdat ze niet thuis waren. De man heeft Natascha nooit echt vertrouw maar begon haar ook mee te nemen bij bijvoorbeeld boodschappen halen. Natascha moest hem helpen met schoonmaken, koken en zijn verbouwen. De man had geen werk maar een goede vriend waar hij soms iets bij verdiende. Hij kon er een huis van kopen en Natascha moest hem helpen met het werk in het andere huis. Toen ze 18 werd, werd ze steeds minder bang van hem en had al plannen gemaakt om weg te lopen maar moest alleen een goed moment hebben. Op haar 18^e heeft de man haar mee genomen om te gaan skiën maar ze durfde daar niet weg te lopen omdat de man eerder heeft verteld dat hij haar dan zou doden. De man wou zijn bestelbusje verkopen waarin hij Natascha heeft ontvoerd. Natascha moest dit busje natuurlijk schoonmaken om te laten verkopen. De man stond dichtbij haar toen ze aan het stofzuigen was zodat ze niet weg kon lopen. Maar opeens ging de telefoon. Hij liep een eindje verder omdat hij de beller niet kon horen. Natascha sprong uit de auto en liep zo snel als ze kon. Ze bleef rennen en keek niet achterom. Ze kwam een oude man en 2 kinderen tegen en vroeg of ze mocht bellen naar de politie. De oude man had zijn telefoon niet bij zich. Ze rende gauw verder en kwam terecht bij haar woonplaats. Een oude vrouw stond bij een open raam en Natascha vroeg aan haar of ze de politie mocht bellen. Na ongeveer 5 minuten kwam de politie en namen haar mee naar het bureau. Ze hadden niet verwacht dat ze nog leefde en Natascha heeft veel verklaringen moeten afleggen. Haar moeder, vader en zussen waren heel blij om Natascha na zo lange tijd weer terug te zien. Ze kreeg later te horen dat haar ontvoerder voor de trein is gesprongen. Ze had veel tijd nodig om haar eigen leven weer op te pakken, ze woont nu alleen zonder haar ouders maar heeft wel veel contact met ze.

Over de auteur.

Natascha Kampusch werd op 17 februari 1988 in Wenen geboren en werd het slachtoffer van de langste ontvoering uit de hedendaagse geschiedenis. Ze is in 1998 ontvoerd door Wolfgang Priklopil. Ze wist op 23 augustus in 2006 te ontsnappen. Sindsdien probeert ze een normaal leven te leiden. In het voorjaar van 2010 heef ze eindexamen gedaan. Tegenwoordig is Natascha Kampusch een succesvol zakenvrouw.

Over het boek.

Op de voorkant van het boek staat een foto van Natascha Kampusch. Dit is de hoofdpersoon van dit boek en ook de schrijfster. De ondertitel is: acht jaar in handen van mijn ontvoerder. Het boek is opgedragen aan zichzelf omdat ze iedereen wil laten weten wat ze heeft meegemaakt. De belangrijkste plaats van dit boek is de kelder want daar werd ze jaren in gehouden. Ook een belangrijke plaats is het busje waarin ze werd ontvoerd. Later werd het huis erg belangrijk omdat ze hem moest helpen met verbouwen en schoonmaken. Dit verhaal is vanuit Natascha geschreven want ze schrijft bij alles wat ze denkt en doet. Het boek heeft een gesloten einde want uiteindelijk leeft ze nog en is weer terug bij haar vrienden en familie.

Leeservaringen.

Het onderwerp spreekt me aan want er staat diefstal van mijn jeugd en dat klinkt wel heftig omdat ik vind dat iedereen een goede jeugd verdient. Door dit verhaal ben ik ook zeker aan het denken gezet want nu pas ik ook veel meer op denk ik of ik iets verdachts zie. Het onderwerp word grondig uitgelegd want ze beschrijft hoe het ging en dat dat eigenlijk haar jeugd was dus. Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om me te blijven boeien want op ieder moment gebeurt er wel iets, en je weet niet wat er gebeurt omdat vaak  de ontvoerders je doden of iets anders. De gebeurtenissen hebben zeker indruk op me gemaakt bijvoorbeeld dat ze word ontvoerd. Ze zegt dat ze niet kon schreeuwen van de schrik. Dat lijkt me super eng omdat je het liefst wilt schreeuwen. Ik heb zelf gelukkig niet iets meegemaakt wat lijkt op de gebeurtenissen in dit verhaal. Alleen 1 keer reed een scooter heel vaak heen en weer langs me heen en toen werd ik ook wel even bang, maar er is gelukkig niets gebeurd. De gebeurtenissen zijn verrassend want je kan niet voorspellen wat er gebeurd. De hoofdpersoon is iemand die voor je gaat leven want je kan je zo goed voorstellen hoe ze zich voelt en hoe graag ze daar weg wilt. De persoon is wel een heldin omdat ze hoop bleef houden en echt vocht voor haar leven. Ik zou er niet op willen lijken want het lijkt me verschrikkelijk om zoiets mee te maken. Je komt genoeg te weten van Wolfgang Priklopil, de ontvoerder, want je ziet wat hij doet en dat hij best streng is dus je weet wel een beetje wat zijn gedrag is. De gebeurtenissen volgen logisch op elkaar want het is gewoon van dag tot dag beschreven. Het verhaal is ook erg spannend. Dit verhaal heeft geen meerdere verhaallijnen want het boek gaat alleen over Natascha. Het verhaal heeft een goed slot want uiteindelijk komt alles weer goed. Het boek is makkelijk om te lezen en het heeft niet echt moeilijke woorden. Het boek bevat niet veel beschrijvingen en je kan het goed lezen.

Verwerkingsopdracht.

Beschrijf wat het probleem van de hoofdpersoon is, hoe deze in de loop van het verhaal verandert en hoe het staat met dit probleem aan het eind van het verhaal.

Natascha Kampusch had ruzie met haar moeder en liep boos weg van huis, ze liep over straat en zag een wit busje staan. Ze liep naar het busje toe en werd toen ontvoerd door een man, Wolfgang Priklopil, hij sloot haar op in een kelder. Natascha was in het begin van het verhaal erg angstig en wist niet hoe ze er mee om moest gaan dat ze was ontvoerd. Ze wist niet wat er allemaal ging gebeuren. Maar ze bleef hoop houden dat ze werd gevonden. Na een tijdje kwam dus de politie maar het was een valse hoop op redding. Ze wist dus dat de politie hier nooit meer zou gaan kijken en ze dus niet werd gevonden. Ze bedacht plannen om te ontsnappen. Maar ondertussen kreeg ze wel lekker eten van haar ontvoerder en mocht ook na een paar jaar naar boven komen en zelfs in zijn tuin komen. Natascha begon het allemaal een beetje te accepteren dat ze was ontvoerd maar toch wou ze ontsnappen. Ze werd vaak geslagen door Wolfgang. Natascha bleef sterk en volhouden want ze moest hier wegkomen. Natascha kwam op haar dieptepunt, haar lichamelijke pijn werd door innerlijke pijn verzacht. Op een gegeven moment vertelde Wolfgang aan haar:’ je moet je gelukkig prijzen dat ik je heb gevonden, je had het buiten anders toch nooit gered. Er zat toch niemand op je te wachten. Je mag me wel dankbaar zijn dat ik me over je hebt ontfermd.’ Toen werd het oorlog in haar hoofd omdat ze het zo diep in haar opnam. Dit is het dieptepunt van het verhaal. Later toen ze ook dus in de tuin mocht komen voelde ze zich al beter want ze kwam steeds dichterbij de ontsnapping. Ze wou op haar 18^e ontsnappen en dat is haar ook gelukt want op 23 augustus moest ze het busje stofzuigen van Wolfgang, Wolfgang kreeg een telefoontje en dat was het moment dat Natascha kon gaan ontsnappen. Ze rende zo snel als ze kon uit het busje en ging naar de eerst volgende die ze tegenkwam een telefoon vragen om de politie te bellen. Hierdoor kreeg ze super veel hoop dat ze uiteindelijk toch weer terug kwam naar haar vrienden en familie en het is haar ook gelukt.