Fictiedossier boek 4 : Dit is geen dagboek-Erna Sassen

Zakelijke gegevens.

Titel: Dit is geen dagboek.

Schrijver: Erna Sassen

Uitgever: Lijsters

Bladzijden: 133

Samenvatting.

Boudewijn is de hoofdpersonage van het boek, na het overlijden van zijn moeder die zelfmoord heeft gepleegd word hij ‘ziek’ hij praat steeds minder en hij laat zijn vrienden in de steek. Hij komt zijn bed niet meer uit. Zijn vader kan hier niet meer tegen en hij wil dat Boudewijn een dagboek gaat schrijven en elke dag naar een paar cd’s luistert of hij moet zich laten opnemen. Maar Boudewijn wil zich niet laten opnemen en hij begint met het schrijven van een dagboek maar hij vind dat zestienjarige geen dagboek moeten bijhouden dus daarom zeg hij dat het geen dagboek is. Hij begint te schrijven met korte zinnen. Hij beschrijft zijn dagen en nachten hoe hij die beleefd. Hij luistert ook elke dag naar een cd hij begint de klassieke muziek ook steeds leuker te vinden. Boudewijn schrijft ook dat hij de nachten het engst vind daarom slaap hij vaak bij zijn zusje op de kamer Pluis. Hij is s ’nachts bang voor inbrekers en niet dat de inbrekers wat komen stelen maar dat de inbrekers hem dood willen maken. Pluis en de muziek van zijn vader zijn voor hem een rustpunt.  Na een tijdje begint Boudewijn te begrijpen waarom zijn vader wil dat hij zijn dagen beschrijft in een dagboek, want zo schrijft die vaak wat hij allemaal mist en dat die zich nu verveelt en dan juist gaat schrijven. Boudewijn was heel kwaad op zijn moeder omdat ze toen Pluis nog heel klein was zo opeens was verdwenen en hij snapte ook niet waarom zijn moeder zelfmoord heeft gepleegd en wil er ook geen begrip voor hebben. Hij begon met tegenzin aan de middelbare school en hij ging steeds minder met zijn vriendengroep om. Hij doet altijd heel netjes zijn huiswerk en maakte een woordenboek over enge ziekten, en hij gaat met zesjes over. Het gaat pas echt mis als hij in de vierde klas zit. Hij maakt ruzie met een meisje waar hij een super goede vriendschap mee had. Hij voelt dan pas echt wat hij mist en hij plaatst een alternatieve rouwadvertentie waar hij ‘rectificatie’ boven zet. Hij beseft de volgende dag wat Stabat mater en mee wil zeggen. Dat is een schrijver van de muziek die hij moest luisteren van zijn vader.Boudewijn heeft spijt dat hij ruzie heeft met Pauline het meisje waar hij een goede band mee had.Hij schrijft in de kerstvakantie een briefje en wil haar dat de eerste schooldag geven, maar op de eerste schooldag is Pauline er niet.  Hij hoort van zijn mentor dat ze voor onderzoek is opgenomen in het ziekenhuis en hij denkt dat het niet zo goed is. Boudewijn denkt dat ze leukemie heeft maar tot zijn opluchting heeft Pauline een ernstige vorm van de ziekte van Pfeiffer. Boudewijn besluit op de 40^ste verjaardag van zijn moeder een advertentie te plaatsen in de krant. Het is een rectificatie waarin hij in gewone nette taal verteld dat wat hem altijd bezighield van waarom zijn moeder iedereen in de steek liet en dat Boudewijn er geen begrip voor had.Ondertussen heeft Boudewijn nog steeds geen contact gehad met Pauline, hij wilde haar wel kaart sturen maar hij stelt het steeds weer uit. Pluis heeft de kaart verstuurd en niet veel tijd daarna krijgt hij een antwoord van Pauline. Ze praten alles uit en de ruzie is voorbij. Op de laatste bladzijde dat was op 25 april verteld Boudewijn dat hij het nog niet eens zo’n slecht idee van zijn vader vond om een dagboek bij te houden en de volgende dag gaat hij er nog een kopen.

Over de auteur.

Erna Sassen is geboren op 26 april 1961 in Beverwijk. Erna Sassen is een Nederlands actrice, kinderboekenschrijfster, theatermaakster en voormalig radiopresentatrice.

 Erna Sassen volgde een opleiding aan de Academie voor Kleinkunst in Amsterdam. Ze werd in Nederland een nationale bekendheid doordat ze vanaf 1988 drie seizoenen de rol van verpleegster Suzanne Lievegoed vertolkte in de televisieserie Medisch Centrum West. In deze tijd presenteerde ze ook nog eens samen met Paul van der Lugt het radioprogramma Liefdeslijn. Later speelde ze vooral mee in musicals en toneelvoorstellingen, onder andere samen  met Frank Groothof.

Op de middelbare school dacht ze dat ze dokter wilde worden en daarom koos ze een exact vakkenpakket. Haar uiteindelijke doel was tropenarts worden en ergens halverwege de vijfde klas veranderde haar doel en wilde ze actrice worden, maar nu wil ze het liefst schrijver zijn. Erna Sassen heeft 2 kinderen een jongen en een meisje en ze woon samen met haar man en ze wonen in Haarlem. In september 2004 kwam haar eerste kinderboek: De Gemeenste Opa van Europa. En vanaf 2004 tot en met 2007 schreef ze nog 5 andere kinderboeken, met onder andere ‘dit is geen dagboek’.

Over het boek.

De voorkant van het boek is een jongen die schrijft en een beetje zit te piekeren zo ziet dat eruit. De titel is ‘dit is geen dagboek’ omdat Boudewijn, de hoofdpersoon van dit boek en de jongen op de voorkant, het kinderachtig vind dat een zestienjarige een dagboek moet bijhouden maar hij komt er al snel achter dat het helemaal niet kinderachtig is. Het boek is een soort jeugdroman en is voornamelijk geschreven voor jongeren. Hiervan leer je ook dat er op deze wereld ook mensen zijn die anders zijn en wat ze allemaal denken en voelen wat je nooit verwacht van diegene. De plaatsen in dit boek is voornamelijk de kamer van Boudewijn, hij brengt hier de meeste tijd in het boek door, hij is op het laatst ook wel op school maar toch het meest op zijn kamer. Het verhaal is geschreven uit een verhaallijn want je leest alleen de gedachten en gevoelens van Boudewijn. De vertelsituatie van dit verhaal is een ikvertelsituatie omdat je de gedachten en gevoelens van Boudewijn leest in de ik-vorm. De vertelde tijd in dit verhaal is van 7 februari tot en met 25 februari. Dit verhaal heeft een gesloten einde en ook wel een beetje een happy end omdat je op het laatst op al je vragen een antwoord is en iedereen is weer blij op het einde.

Leeservaringen. 

Het onderwerp van dit boek spreekt me niet zo aan omdat ik wel kan verwachten dat het over een dagboek gaat. Het is zeker niet uitgekomen wat ik van te voren van het verhaal verwachtte omdat ik bij een dagboek niet zo snel denk aan een zestienjarige die ‘ziek’ is en in een dagboek schrijft. Het onderwerp word wel uitgelegd omdat hij zich schaamt dat hij een dagboek moet schrijven en het daarom geen dagboek noemt.  Er zit genoeg tempo in het verhaal omdat je toch wilt door blijven lezen wat hij elke dag doet en meemaakt en denkt en daarom lees je dit boek ook wel gauw uit. De gebeurtenissen in dit verhaal zijn wel geloofwaardig omdat ik niet goed weet wat mensen die ‘ziek’ zijn denken en voelen en dan geloof je wel gauw wat er over word verteld. De gebeurtenissen in dit verhaal zijn wel origineel omdat ik van sommige dingen niet had verwacht hoe die erop reageert bijvoorbeeld dat zijn moeder zelfmoord heeft gepleegd dat hij er dan zo bot op reageert. Het gedrag, uitspraak en gedachte van de hoofdpersoon heeft me wel aan het denken gezet omdat je van de buitenkant niet aan mensen kunt zien dat ze ‘ziek’ zijn en daar ga je dan toch wel meer op letten. De hoofdpersoon is geen held waarop ik zou willen lijken omdat het me wel erg lijkt dat je zo met dingen kunt zitten en maar niet uit je bed wilt komen. De beslissingen van de hoofdpersoon vind ik vreemd en onbegrijpelijk dat hij zo bot reageert dat zijn moeder zelfmoord heeft gepleegd want dat zou ik zelf echt heel erg vinden. Het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw omdat er de dagen boven staan wanneer hij het schrijft en dat is gewoon van dag na dag. Het verhaal bevat wel terugblikken die het verhaal interessanter maken omdat je eerst niet snapt waarom Boudewijn ‘ziek’ is en waarom hij dus niet uit zijn bed wil en een dagboek moet bijhouden. Het taalgebruik vind ik niet moeilijk om te lezen omdat het gewoon normaal taalgebruik is. De zinnen zijn ook wel makkelijk te lezen en het bevat niet zoveel moeilijke woorden.

Verwerkingsopdracht.

Zoek twee recensies over het verhaal op internet of in de bibliotheek. Beschrijf de verschillende meningen van de recensenten en hun argumenten. Geef daarna aan met welke recensent je het eens bent en leg uit waarom.

Door: Martijn Nicolaas.

Dit is geen dagboek is het eerste boek voor jongeren van Erna Sassen. Ze heeft inmiddels zes kinderboeken geschreven en is vooral bekend van haar rol in de tv-serie Medisch Centrum West. Dat Dit is geen dagboek genomineerd is voor de GJP, is niet vreemd. Het gaat over een jongere die door schade en schande een stukje wijzer wordt. Door de dagboekvorm zitten we dicht op zijn huid. Sassen is er goed in geslaagd die authenticiteit op te roepen en laat hem piekeren over eenzaamheid, verwachtingen, vrienden, moslims en seks. Boudewijns taal is puberaal en schiet alle kanten op, vol scheldwoorden, uitroeptekens en hoofdletters. Bovenal is hij op een ironische manier grappig en dat geeft het boek een lichtheid die ontroert en mooi contrasteert met het zware onderwerp. Zoals een klap in je gezicht die je juist wakker maakt.

-          Mening en Argumenten.

Hij vind het niet vreemd dat het boek genomineerd is voor de GJP.

Boudewijns taal zit vol scheldwoorden uitroeptekens en hoofdletters. En hij is op een ironische manier grappig en dat geeft het boek een lichtheid die ontroert. Zoals een klap in je gezicht die je juist wakker maakt.

Door: Pauline

Ik vind het een zeer mooi boek. Weinig op aan te merken. Wel vind ik het raar dat Boudewijn nog nooit ruzie heeft gehad met zijn zus, wat in werkelijkheid natuurlijk onmogelijk is...

-          Mening en Argumenten.

Ze vind het een zeer mooi boek. Ze vind het raar dat Boudewijn nog nooit ruzie heeft gehad met Pluis omdat het in de werkelijkheid onmogelijk is.

Als eerst ben ik het met allebei eens maar toch het meest met Pauline omdat het inderdaad onmogelijk is dat je nog nooit ruzie hebt gehad met je zus omdat dat iedereen overkomt ook al is het maar een klein dingetje.

EINDE.